Gedichten

De zon komt op de zon gaat onder
weer is er een dag voorbij
voorbij een leven

4 Mei gebrandmerkt in het geweten
van een volk dat vergeeft maar
nooit vergeet

een stukje van ons hart werd
van ons afgenomen
de toekomst weggedragen
een stukje van ons hart voorgoed

vermoeide helden als ze waren
liepen ze hun nooit voltooide mars
terwijl de wereld sliep

voor eeuwig zullen wolken en wind
de hartstochtelijke kreten bewaren
van een moeder op zoek naar haar kind

een kind op zoek naar zijn vader
een vader op zoek naar het antwoord
alsof het ergens zou bestaan

die doden zullen de overlevenden
overleven
onsterfelijkheid stond op hun
voorhoofden geschreven

in de vallei des doods nestelen
vogels zich tussen de resten
van een oud lager

hun ogen overzien velden vol
wuivend gras boterbloemen de
vergeet-me-niet en wilde klaver

de zon gaat onder de zon komt op
in het zachte ochtendlicht krijgen
gedachten nieuwe kracht

wordt hoop geboren uit een niet te
stillen pijn uit vragen die door
geen God te beantwoorden zijn.