Gedichten

33 uur
Dat lijkt toch niet zo lang
Maar toch kan het je slopen
En maakt het me zo bang

De pen

Soms lijkt het even beter
Misschien schrijf ik het van me af
En krijg ik weer de kracht
Waarom ik eergisteren zoveel om je gaf

De pen is machtig

Maar wat ik heb moeten lezen
Nu voor de tweede keer
Heeft me zo’n dreun gegeven
Ik weet het soms niet meer…

In de toekomst is er hoop
Maar nu ligt dat in de kast
En is er die kleine strohalm
En daar klamp ik me aan vast

Mijn lichaam hangt in de afgrond
Slechts mijn vingers aan de rand
Maar ik wil niet vallen
En zoek mijn sterke kant

Maar mijn hart is nu een puzzel
En die ligt door elkaar
En ik zoek de mooie stukjes
Van jou en mij de afgelopen 10 jaar

En soms vind ik er weer eentje
En dat maakt dat het iets bedaard
Ik durf dan weer te vechten
Met ferm getrokken zwaard

Maar de pen is machtiger dan het zwaard
En nu is dat niet fijn
Want ik krijg die zinnen niet uit mijn kop
En dat doet vreselijk pijn

Ik houd het bijna niet meer vol
En hoop zo dat het slijt
Want kijk ik diep van binnen
Dan blijf je toch mijn lieve, mooie meid

HVJ!