Gedichten

Grote witte schuimkoppen laten mijn vertrek zien

Het verleden lost zichzelf weer op

Strakke lijnen van de horizon laten een toekomst zien

Het einde van een reis is in zicht hierbij het vertrek

Verlaat de onreinheid

Lever het in voor zekerheid

Weet je het zeker voor je het loslaat

Laat je me gaan

Geef deining aan mijn toekomst

Laat me vieren

Laat me vrij

Vrijheid is waar ik nu ben

Losgeslagen van mijn thuis

Hier ben ik nu

Nu ben ik wat ik vroeger was

Laat me los

Geen vrijheid om te gaan

Geen vrijheid om te geven

Vastigheid telt niet op volle zee

Waarom zou ik je een teken geven

Langzaam vertrek ik naar volle zee

Met haast vertrek ik uit mijn eigen wereld

Teveel werelden in mijn belevenis

Gevreesd is de aanblik van jou

Over de dromen valt een zwarte waas

geen tijd voor dromen

Droom over de tijd die zichtbaar is

Onzichtbaar lever ik de beelden in

Verlaat je wereld

De wereld verlaat me

Hoogte verloren om de tijd te zien die brengt

Verleng mijn lust

Breng me terug naar het nu

Zet mijn woorden terug in de juiste zin

Geen zinnig woord te zeggen over mijn toekomst

De woorden die de winter brengen

De koude ondersteund niet de klanken die de herfst aangaf

Waanzin geeft een lichtstraal om aan vast te klampen

Kou ondersteund je hart

Niet de tekens die je geeft

Opgesloten in een zee van ruimte

Gevangen in een zee van tijd

Tijd geeft geen houvast meer

Duik naar je diepste beleving

Lever je liefde in

Je krijgt het dubbel terug

Gevaarlijk is de zee

Wreedheid verlaat me

In het donker kijk ik naar het licht

Kijk niet naar me in het licht

Vergeet me niet in het donker

Kijk naar mijn donkere dagen

Zonder twijfel kijkend naar de beslissingen die ik niet genomen heb

Ik verdrink in een wereld die de mijne is

Daar waar ik ben is de dorst voor het leven dodelijk

Grote golven geven mee

Kleine golven werken me tegen

Het deinen houdt me wakker

Een schreeuw gaat niet gehoord worden

Doorboor mijn kracht met je vloeibaarheid

Onbereikbaar is de gedachte die dwaalt over zee

De ruwe zee maakt me kalm

In deze wilde zee vind ik de rust om hel te laten losbarsten

Bereken de vooruitgang als de diepte je neerhaalt

Met weelde behangen ga ik kaal ten onder

Gouden regels hangen aan de wand

ten dode opgeschreven

lever je anonimiteit in voor de wijsheid van het volk

de mist doet me je missen

dood kalm is het water wat je verlaat

zoveel gezegd en zo weinig gesproken

waar gaat het licht heen als het zich nergens meer kan verbergen

geen plek voor de schaduw om zich te verbergen

geen leven zichtbaar als de liefde je verlaat

verberg jezelf in de schaduw van je leven

geen vergissing laat zich zien voordat je merkt dat je te ver ging

verberg je voordat het licht je vind

als zelfs het licht je heeft verlaten

wat doe ik dan in het volle licht

geef je over aan de extra tijd

dit licht geeft me verlichting

zwarte golven deinen in het volle licht van de nachtzon

had de nacht nog nooit zo helder gezien

de nacht praat tegen me

zoek je schaduw

vind je schaduw ,zegt ze zacht

ze roept me

wanneer kom je terug naar de herhaling die zo zacht is

zij die de nacht verlicht

zoete herinnering kleeft aan de nacht

verdacht van bloot geven

beschuldigd van geven om te nemen

de dag heeft de nacht in zijn greep

een schouwspel dat bizarre vormen zich laat ontbloten

waar verbergt de nacht zich als hij bang wordt voor het licht waarin hij zich niet meer kan verbergen

geef je over

overleef mijn stralen

de sneeuw huilt zich een baan naar beneden

vast houdend aan de belofte dat ze weder zal keren

terugkerend op de hoogste top

om zich te laten zien

Doorzichtig was ze eens

Stralend en reflecterend naar eigen wens

Deze wolken brengen je terug daar waar je eens groot was

Waar je lichaam koude warmte brengt

Surrealistisch dalen de vlokken neer om te verbergen wat je nooit hebt willen laten zien

Verberg de pijn met deze deken van kou

De nacht geeft geen teken meer

Onweerstaanbaar gemaakt voor de behoefte

Turend naar de nacht die verdwijnt in de dag

De dag levert zichzelf over aan de uren die wij gemist hebben

Bitter is de smaak van de overlevering

Bewust van de kracht

Moegestreden laat ik de wapens vallen

In deze nacht zie ik alles helder

De helderheid van de besneeuwde bergen die vertellen waar je ooit was

Tevreden laat het zich vallen

Je besneeuwde armen nemen alle donkere dagen weg

Waarheen

schreeuw ik tegen de hoogste berg

het is niet de hoogte waar ik tegen vecht

het is de diepte waar ik in val als ik je bereik

laat me niet vallen

glijd met mij door de nacht

die het daglicht nooit zal zien

overtuig me niet met je donkere onzekerheid

maar met je vingertoppen van licht

in het volle licht zal ik blijven staan

omdat ik me niet meer kan verbergen

te laat om de nacht op te zoeken

waar blijf je als de nacht je nergens meer kan verbergen

laten we samen smelten voor een sterkere terugkeer

vind jezelf terug in het licht want het donker kan je niet meer verbergen



laat je niet verloren gaan aan het zonlicht

vind jezelf terug in het donker

het licht neemt je niet meer terug

het noorden is in zicht

geen weg verder voordat je weer dalen zal

geen steun voor de gevallen nacht

er is geen lichte landing voor het donkere gedeelte

zoek de weg nu hij helder is

neem de nacht nu hij nog hij nog helder is

neem de nacht bij de hand voordat hij uit zicht raakt

rechtlijnig neem ik deze ronde

ik heb je gezien en nu weet ik dat alles goed komt

je liet je zien zoals ik me verborgen wist te houden

zoals ik me verbergen kan

ik ken alleen maar woorden vol verdriet

jij geeft me zinnen vol geluk

het einde is hier het einde is nu