Gedichten

Het was maart 2020...

De straten waren leeg, de winkels waren gesloten, de mensen kwamen niet meer buiten.
En de bloemen gingen bloeien. En de zon scheen. En de zwaluwen kwamen terug.
En de lucht werd blauw. ‘s Morgens bakten we brood en cake.
Het werd later donker en 's morgens kwam het licht vroeg door de ramen.

Maar de lente wist het niet en het ontsproot...

Het was maart 2020....

De jongeren studeerden online. En 's middags speelde je onvermijdelijk in huis.
Het was het jaar waarin je alleen buiten kwam om te winkelen...
Alles was gesloten. Zelfs de kantoren, hotels en bars.
Het leger begon uitgangen en grenzen te bewaken.
Er was niet genoeg ruimte voor iedereen in ziekenhuizen. En mensen werden ziek.

Maar de lente wist het niet en het ontsproot...

Het was maart 2020…

Allen werden in quarantaine geplaatst.
Grootouders, gezinnen en tieners om gezondheidsredenen. Toen werd de angst echt!!
En de dagen zagen er allemaal hetzelfde uit.
Het plezier van samen eten werd herontdekt. Tijd om te schrijven en te lezen, je liet je fantasie de vrije loop en verveling werd creativiteit.
Sommigen leerden een nieuwe taal. Sommigen ontdekten kunst.
Het was het jaar waarin men het belang erkende van gezondheid en echt lijden.
Het jaar waarin de wereld leek te stoppen. En de economie ging bijna kopje onder, maar stopte niet, het vond zichzelf opnieuw uit.

En de lente wist het niet, en de bloemen bloeiden en de bomen liepen uit ..

Het was ergens in 2020…

En toen kwam de dag van bevrijding.
We waren op tv en de premier vertelde iedereen dat de noodsituatie voorbij was.
En dat het virus had verloren ! Dat iedereen samen had gewonnen!
En toen gingen we de straat op...
Met tranen in de ogen...
Zonder maskers en handschoenen. Onze buurman werd geknuffeld. Alsof hij onze broer was.

Ondanks alles
Ondanks het virus
Ondanks de angst
Ondanks de dood
Omdat de lente het niet wist, leerde iedereen de kracht van het leven.

JoKo2020