Gedichten

De A.N.B.O. vervult heel goed haar taken en zal
nooit verzaken
in wat zij ziet als haar plicht.
Zij krijgt gewoonlijk van mij "groen licht".
Dat houdt in in de praktijk dat zij o.a. rijdt in
mijn wijk
met een mij welbekend busje,
dat met een veilig lusje in de kar
mij veilig vervoert naar waar ik wezen moet.
Zij doet dat werkelijk heel goed!

Het wordt bemand door vrijwilligers en ik
ervaar het als een groot gemis
als die hun taak niet meer naar behoren kunnen
doen.
Zij bewaren altijd hun fatsoen.
Ik word heel trouw van A naar B gereden en
degenen die dat bestreden,
begrepen de doorgaans hoge motivatie niet.
Het doet hun vaak veel verdriet.

Het is dus één en al vervoer wat de klok slaat
en menigeen gaat
daardoor nog eens de deur uit.
Dít wordt niet zo gemakkelijk geuit:
ziek en zeer zijn van de clientele vaak het lot.
Ze gaan er langzaam aan kapot.
De A.N.B.O. brengt en haalt ze op,
dat is het ultieme plezier ten top!

Geregeld met elkaar eten en niet worden
vergeten...
Of gezellig een kaartje gelegd en daarbij
aangezegd
dat een mooie prijs in de wacht kan worden
gesleept.
En men speelt fanatiek, geheel in de ban,
helemaal losgeweekt
van ouderdomsongemakken. Die laten ze
vrolijk zakken voor een paar uur plezier.
Wat dóen ze hier? Nou, genieten natuurlijk
in hun eigen gebouw.
Daaraan is men zeer trouw.

De A.N.B.O., óók de plaatselijke afdeling,
lijdt bepaald niet aan verveling.
Zij behartigen het belang van hun trouwe
aanhang.
Zij zijn gekozen voor een periode,
zijn politiek actief met een goede methode
om óp te komen voor het ouderenbelang.
Men is hopelijk minder bang nu ouderen
zo vaak worden geplukt
voor een nieuwe ruk, naar rechts of links.
Wie beseft nog de links?

Alles bijeen genomen verdient "de"A.N.B.O.
voorlopig ons vertrouwen,
nu men de positie van ouderen wil uitbouwen
tot één waar je niet omheen kunt manoeuvreren.
Een knapperd die dat DE politiek kan leren.....

Anna Veenstra.