Gedichten

Dit is mijn stad

Dit is mijn stad
Een nooit voltooide toren
Een schip dat in geen Maartensgat
of Nieuwe Haven past
Water walsend aan de kaden
Met aan de gevels gaten
voor vloedplanken:
Ooit leuk bedachte
maar allang vergeten barricaden

Beest met een dubbele ruggegraat
Buikwater daartussen
Poppenstad vluisterboot
Vol vermomde vaargasten
En exotische grimassen
Een nauwelijks aan de sloop ontkomen
Nieuwe Kerk anno 14 en nog zowat
Een Groot hoofd als een suikertaart
Twee groen uitgeslagen Witten
Bij de bieb dwarsgeparkeerd

Volk dat vreemd praat
Zo uit de klei vandaan getrokken
Sjofel gekleed en ongeschaafd
Geuzen met de schrift paraat
Bundel splinters aan een kruis
Stuurloos bestuur
Dat noemt zich raad

En dan mijn eigen straat
Waar struiken uit de stenen spruiten
Achter elk huis een rare aanbouw staat
’s Zondags paren hervormde fietsen massaal
tegen de hekken van die rare koepelkerk aan
(je mist alleen de minaretten)

Dit is mijn stad en straat
Je houdt ervan zoals je van een kind houdt
met Syndroom van Down

Dordrecht, 3 december 2008, Ton Delemarre