Gedichten

Een nare, sombere sfeer hangt in mijn
woonkamer. Het is allang ochtend en
de lampen kunnen wel aan.
Búiten hoor en zie ik het plénzen, hulp-
diensten alweer gíerend voorbij gaan.
Het is benauwd-warm in de kamer,
de deur naar de tuin staat wijd open.
Buiten zie ik een man lopen met z'n hond.
Een paraplu als een giga dak, maar dan rond.
Het beest, blij, draagt zijn staart hoog, in een
krul. Híj geniet overduidelijk, houdt wel van
die flauwekul die wij regen noemen!

Het is drúk rondom de rotonde, ieder haast
zich denk ik naar het werk.
En ik? Maak me maar sterk douchen te gaan.
Aankleden zal ook nog wel lukken en dan maar
weer rusten gaan.
Ik heb nu een griepje, dat hóórt bijna bij zo'n
druildag. Gelukkig ook zon verwacht, naar ik
op de t.v. zag.

Ach, dit alles hoort erbij. Je kunt er lang bij
stil blijven staan. Dát helpt zo weinig, we gaan
er gewoon rústig, tóch tegenaan!