Gedichten

Het is nu uiterst kort dag.
De verkiezingen komen eraan.
We zullen opnieuw in het stemhokje staan.
Stemmen op wie of wat heb ik nog nooit zó
moeilijk gevonden.
Het voelt écht als de bel voor de laatste ronde.
Om enig inzicht te krijgen in wie mijn stem
straks verwerft,
laat ik me helpen door "Kieswijzer" en
"Kiesbewust" vóór het mijn humeur bederft...
Deze nuttige sites hebben beide informatie
waardoor ik het 'licht' dan mogelijk zie.
Wat mij echter geschiedde: zij hadden niets
te bieden dan 2 heel uiteenlopende resultaten!
Van helemaal links naar compleet rechts en
het midden was er niet...
Ik kan niet zeggen dat het me deed veel verdriet.
Ik zag er de mop wel van in, stikte zowat bij het
begin van wat een gierende lachsalvo bleek.
Het leek alsof ik opzettelijk op het verkeerde
been was gezet door het suggestieve type vragen.
Ik durfde het niet wagen nóch voor het één, nóch
voor het ander te kiezen. Uiteindelijk alleen maar
een verliezer en wel IK in eigen persoon.
En alsof het was heel gewóón paste ik mijn éigen
vragen toe aan wat ík belangrijk vind.
Fluitje van een cent, dat snapt een kind...

Aldus morgen gewapend met een héél klein beetje
kennis, geeft dat de minste stennis als ik alsnog de
juiste kandidaat zal aankruisen.
Wil al helemaal niet verhuizen. Dan begint het
gedoe na verloop van tijd opnieuw, júist als ik
eindelijk weet wie is oud en wie nieuw als gemeente-
raadslid. Degeen met de meeste pit?

Anna Veenstra.