Het voelt als tasten in het donker,
verplicht worden te zien zonder licht.
Want je verdween, zonder mij ook maar
één enkel woord te zeggen, uit mijn zicht.
Ik keek in je groene ogen, ze
wezen me al die jaren de weg.
En nu ben ik mijn levensgids kwijt,
want je vertrok, zonder overleg.
Nu vertrouw ik op de geur in de
ochtendbries, zonder geruststelling.
Je liet me in de steek, zo voelde het
en nu is elke een dag een kwelling.
Ik voel me nog altijd zo alleen,
zonder je stem of warmte of blik.
© Copyright 2007 - 2024
Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd