Een gedicht plaatsen?
Home

In het gareel

Écht in het gareel lopen doe ik niet graag.
Tóch ben ik er wel als men mij daarom vraagt.
Ik ben een mens, onderhevig aan stemmingen.
Dat is beslist geen deugd, 't geeft mezelf ook
weinig vreugd.
Door schommelingen in energie presteer ik
navenant, soms dus niet.
Echter, als je góed oplet, loopt nooit iets
volledig uit de hand, meestentijds mijn zaken
wel aan kant.
Ik kan het dus niet, zo in het gareel lopen;
moest dat menige keer met mijn gezondheid
bekopen.
Het ónbegrip is echt heel erg, voor mij vaak een
onoverkomelijke berg.
Naar mijn weten behandel ik een ánder met
fatsoen, betaal mijn rekeningen tijdig en wat
ik vérder echt wel móet doen.
Maar in mijn activiteiten zit nogal eens de klad.
Toch vervuil ik niet, krijg ook huishoudelijke
hulp. Dat is dat!
Steeds opnieuw heb ik het gevoel me te moeten
excuseren, terwijl de ervaring toch moet leren
dat ik me maar beperkt aanpassen kan. Het is ook
een stoornis dan.
Ook al bedoel ik het meestentijds wel goed,
"men" komt mij weinig maar tegemoet.
Als je anders bent is dat reden tot schrik. Maar ja,
ik ben IK!
Ik denk in de grote stad wat minder last.
Daar zijn wat meer mensen iets 'onaangepast'.
Tóch, als je het nuchter bekijkt: ik woon de boel
niet uit en ook ík heb geregeld een schone ruit.
Zo kan ik nog wel even doorgaan. Godzijdank
zien sommigen me desondanks wél staan!




Ingezonden door Dakoyria

Beoordeel dit gedicht

Er is nog niet gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd