Gedichten

Individueel geluk is vaak niet los te zien
van wat er maatschappelijk gebeurt misschien.
We maken nu eenmaal deel uit van een groter
geheel.
Van sommige groepen zijn er nu duidelijk teveel!
Wat altijd wel zal blijven is familiale verbonden-
heid, de schoonheid van welluidende muziek,
de natuur zo heel uniek.
Maar voor veel zegen zijn we afhankelijk van geld;
daarmee is het steeds minder goed gesteld.
Oud en ziek zijn vindt geen mens erg fijn.
Wie gaat er straks nog verzorgd worden als
jongeren naar hun eventuele job zijn?
Ik hoop maar op veel solidariteit die naar ik wens
nooit slijt!
Ook al is de tijd van teveel individualisme achter
de rug, helpt men nu uit zichzelf ánderen zo vlug?