Gedichten

ITALIA
een tijdje was ze weg,
Weg uit ons leven.
Naar de Italianen,
Die daar charmant leven.

ik gunde het haar zo.
even weg en ver hier vandaan.
met een doel ergens naartoe.
en op je eigen benen kunnen staan.

Maar als men mij nu is vraagt:
Je begon haar zeker wel te missen. dan was mijn antwoord daarop nee, of zou ik me vergissen?

Want nu knuffel ik haar dagenlang. Misschien was het wel schijn. Misschien was het om mezelf te beschermen tegen angst en pijn.

Later ga ik ook weg.
Naar die italianen.
Al kost het me mijn leven,
Bloed zweet en tranen.

daar voel ik me op me gemak.
daarom is vakantie ook zo speciaal. Al gaat het om vies eten of een rare taal.

Het zou me niks kunnen schelen. Ik vind dat juist interessant. Het is precies hoe ik wil leven Misterieus en charmant.

Los van de bekende mensen.
maar juist vreemde om me heen.
Een soort van opnieuw geboren worden, maar dan met een ander geen.

ja dat is de juiste zint.
opnieuw geboren willen zijn.
even de rust die een baby nodig heeft want dan ben je nog zo klein.

ja dat leven lijkt me wel wat.
Dat leven lijkt me fijn.
dus over een jaartje of 10.
Zal ik in dat charmante land zijn.

15-06-13