Gedichten

Ik kan er niet meer tegen,
de kouden handen op mijn huid.
Het elke dag weer wegen.
De dikheid die weerspiegelt in de ruit.

Het liefst zou ik weg willen vliegen
het verlangen naar eten, het walgen ervan.
Het kotsen, het beven, het eten, het liegen.
Dingen die ik als beste kan.


Ik Ben het niet waard om te leven,
waarom laat ze me niet gaan.
Ik wil zo niet meer leven.
Ik wik zo langer niet bestaan.

De anorexia neemt mij over,
leid een leven onder deze naam.
Waar is de ik persoon gebleven?
Zal die ergens nog bestaan?


Elk hapje, korreltje, likje is te veel.
Afvallen is het enige wat ik wil!
Stemmem malen door mijn hoofd je bent te
lelijk, te vet, te dik.
Wie kan ooit nog van mij houden,
van die nietbestaanden ik?!