Gedichten

Ik nam je lege hand en zag
Een eelt en vele lijnen in je leven
Ik voel de koude slaap van je palm
Weet verdomd en met hartenpijn
Dat jij geen warmte meer zal geven
Tis als voor altijd jouw dood is daar
En ik een tijdje eenzaam moet streven
Mijn mooiste licht je bent niet meer
Als je ontslapen en bevroren lach
Mijn doorweekte rode ogen streelt
Dan weet ik met zekerheid dat
Dit ooit wel eens zal overgaan
Het is dus maar voor heel even
De eerste stille nacht zal zielig zijn
Maar stralende sterren zullen helen
Wat nu ver van mij is afgelegen
Op een goede dag alweer zal leren
Dat slopend gemis nooit voor eeuwig is