Een gedicht plaatsen?
Home

Verdrietig maantje

maantje is verdrietig en voelt zich wat minderwaardig .
het sterretje probeert hem op te beuren "wat scheelt er toch?"ik vind jou toch aardig? .
"och ik ben toch maar een nul, ik geef geeneens zelf licht, ik kan alleen weerkaatsen." .
"Hoe kan je dat nu zeggen" zei het sterretje, " de zon is net jaloers op U en zou zich maar al te graag in jouw schoenen plaatsen,"
"Dat begrijp ik ni hoor,waarom dan wel?"zei het nog snikkende maantje. "ik trek altijd maar rond in hetzelfde baantje.
" ja maar, zij is gebonden aan haar deel van de dag en heeft de aarde alleen maar in licht zien baden.
Naar wat er in de nacht gebeurt daar kan zij alleen maar naar raden.
zij verblindt alles zo erg dat ze nog nooit een ster heeft kunnen aanschouwen.
Jij daarentegen bent zo bijzonder dat zelfs de zee zich aangetrokken voelt door jou.
jij bent de postbode tussen de sterren, de enige die we genoeg vertrouwen.
Je bent de onmisbare schakel in elke goede romantische bui tussen man en vrouw."

peinzend krabde het maantje zich aan een krater en was er helemaal bovenop een stukske later.

Ingezonden door Druppels ( Luc D'hertefelt)

Beoordeel dit gedicht

Er is 1 keer gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd