Gedichten

Ik denk bij de indringende beelden:
"Dít nu voortaan in het verschiet?"
God verhoede de soms slechte zorg.
Dementeer in hemelsnaam niet!
Het stemt mij uiterst somber, het
nieuws dat je wel hoort...
Die megagrote verpleeghuizen; véél
gebeurend dat me stóórt.
Góed dat het naar buiten wel komt,
al bevalt dat sommigen dan niet.
Het gaat om de allerkwetsbaarsten;
zíj verbijten maar hun verdriet.
Hoe konden we zó wel afglijden in
een hypermodern land.
Ménsen zo behandelen; wat is er écht
aan de hand?
Bestuur en personeel, zij spelen elkaar
de Zwarte Piet toe.
Van verhalen van familie raakt men reuze-
moe...
Vast staat wél de enorme bureaucratie;
die papierwinkel, verzorging erdoor níet.
Ik hoop van harte dat het a.u.b. beteren zal:
die maar dóór grijzende bevolking, waar
láten we die al?