Gedichten

Een vrouw verloor heel plotseling
de bodem onder haar bestaan en dacht nog
aanvankelijk:
"Ach eventjes, dan zal het wel weer gaan".
Dat eventjes werden tamelijk lange jaren
zonder enig inkomen te kunnen vergaren.
Maar wat zij nog veel erger vond, was het missen
van een grond voor haar bestaan.
Zij besloot toen tot vrijwilligerswerk en voelde
zich zeer voldaan.
Ook vulde zij haar leven met nog andere
bezigheden, zodat haar lieverds er niet teveel
onder leden.
Nú wordt zij gedwongen dit fijns vrijwel geheel
óp te geven.
Het heet officieel: "Het geeft geen pas om tóch
nog zoveel lol te beleven".
De arbeidsplicht roept, zij moet werken voor de
kost. En ook al is dit werk er niet, zij voelt zich nu
"lost".
Wat is nu de moraal van dit verhaal?
We weten het bijna allemaal:
Wie zich goedwillend constructief opstelt,
is géén held, maar tóch nog de klos!

Anna Veenstra.