Gedichten

Angst

Een leven vol angst dat is vreselijk.
Zet het van je af nu onmiddelijk.

Ja ging dat zo maar van 1,2,3.
Dan ondernam je weer wat actie.

Want bij ieder geluid dan vlieg je omhoog.
Je gehele lijf gespannen als een boog.

Dag en nacht dan voel je de pijn.
Ook die van het alleen zijn.

Alleen zijn zul je mee om leren gaan.
Maar die angsten die blijven zeker bestaan.

Met deze angst is niet verder te leven.
Een auto toetert en ik begin al te beven.

De angst die komt net als t zweet op mijn kop.
Het wordt snel tijd dat ik ermee stop.

Weg van alles vooral de angst en pijn.
Kan me niet eens voorstellen hoe at zou zijn.

Ik durf nu al niet meer te gaan slapen.
Daarom zit ik heel de dag te gapen.

Daarom neem ik maar weer een lijn speed.
Ik weet t daardoor versterk ik mijn verdriet.

Maar nu op dit moment vergeet ik alles even.
Mijn ziel begint te zweven.

De angst komt zo wel weer terug.
Maar nu schud ik die toch even van mijn rug.

Hoelang houd ik dit nu nog vol.
Ik mis de fun ik mis alle lol.

Daarom nog maar een snuif heel snel.
Als ik dood ga kom ik toch in de hel.

Neem nu maar afscheid van het leven.
En hoop dat je ziel zal blijven zweven.