Gedichten

Herdenking nu van de Watersnoodramp...
De ergste rampspoed die Nederland ooit kende
Even gingen mijn gedachten ernaar uit
Vijf was ik nog maar en daarom mij tot
slechts flarden moeten bestemmen

Vreemde mensen bij ons thuis,
in mijn slaapkamer!, namelijk het hoogste punt van ons huis
Gezichten of namen weet ik dan niet meer
Wél ging een storm hevig tekeer
De radio stond voortdurend aan
Pa verzamelde volop kranten, voor mij, voor later,
meldde hij me volkomen ontdaan

Hevige ongerustheid over directe familie op
de Zuid-Hollandse eilanden...
Telefoon gaf het nog niet
De knagende onzekerheid kende zijn weerga niet!
Berichten uit Zeeland hemelsbreed niet eens zo heel ver daar vandaan
Al wat verloren was of de dood vond een hels ding

Ouder geworden werd ik nadien meegenomen;
een peilstok gaf de huidige -veilige- waterstand aan...
Gelijkertijd die van toen, wat een verschil
Als troost en geruststelling ouder geworden
mee naar de reddende Deltawerken genomen
Nooit meer zou ons zoiets gebeuren gaan

De momentele wateroverlast die we nú kennen,
zou het goed blijven gaan? We blijven immers
een waterrijk land en alleen al de klimaat verandering...
Opnieuw gerede vrees voor ons bestaan?

Dakoyria, 2 februari 2024.