Een gedicht plaatsen?
Home

In een isoleercel

in een isoleercel,donker en kil
zit ik op een bed, verdrietig en stil
vele vreemde handen hebben me van kleren ontdaan
een kwartier moet ik wachten, voor ik weer kan gaan
ik kon mijn agressie niet de baas
en zag op dat moment, alles door een rode waas
na een kwartier komen ze me bevrijden
even weer bevrijd van dit lijden
dus blijf ik stil zitten,verdrietig en stil
in de isoleercel, donker en kil.

Beoordeel dit gedicht

Er is 4 keer gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd