Gedichten

Ik denk weer aan de verkrachting,
gelukkig ben ik niet in verwachting.
ik kan het maar niet vergeten,
die jongens zijn net magneten.
Ik zei ''nee, stop''
maar hij hield maar niet op.
Hij wou mij neuken ik wou hem beuken.
hij bleef me maar slaan,
ik kon niet meer opstaan
ik kon het niet meer aan.
ik wou voor goed slapen het deed veel pijn want hij was zwaar geschapen,
en hij had een vuurwapen.
ik was bang dt ik mijn hoofd bij elkaar moest rapen.
ik was zo bang,
die gedachte zal bij me blijven ''levenslang''
ik kon niks doen dat was erg ,
ik voelde me net een dwerg
ik voelde me zo klein dat was echt niet fijn.
en wat ik nu zeg is geen gein
deze gedachtens blijven me bij,
en daarvan woord ik echt niet blij.
ik dacht wanneer is het voorbij,
hij denkt echt niet aan de gevoelens van mij
waarom is dit met gebeurd ik voel me zo betreurd
waarom heeft hij me niet hellemaal verscheurd ?
ik wil normaal leven,
zonder te beven,
en wou dat die gedachtens achter bleven.
ik kan nu niemand mijn vertrouwen geven,
ik wil wel maar dat gaat niet,
ookal is hij nog zo sweet.
ik voel mezelf echt een miet,
als ik vrij kom weet ik zeker dat ik een kogel door zijn kop schiet.
hij heeft me heel veel pijn gedaan,
ik heb de tijd met moeite......doorstaan...
ik ga hier echt wel achteraan,
ik laat hem niet bij meer mensen zijn gang gaan.
hij leek zon leuke jongen waarom heeft hij me gedwongen,
waarom is hij bij me binnen gedrongen ?
wie kan me helpen want praten helpt niet,
ik heb zin in weed,
maar heb een probleem als iemand het ziet.
mijn pijn is apart,
het zit diep in mijn hart.
het helpt niet als ik hem uitscheld,
en ook niet als iemand mijn pijn rond verteld.
misschien helpt het als ik hem smeld,
maar..dan is de pijn nog niet afgesteld.
en ik heb niks aan geweld want dan zit ik nog langer vast,
en dat is dna weer een last,
ik heb een oplossing nodig....wat aanpast.
ik probeer alles te vergeten,
in de hoop dat het dan snel is versleten.