Een gedicht plaatsen?
Home

Au revoir?

Ik weet natuurlijk niet hoe het ú vergaat,
als je soms aan het peinzen slaat.
Ik heb er dan écht wel goede zin, maar zíj
sluipen zomaar mijn gedachten in.
Píekeren doe ik niet eens zozeer. 't Is méér
het spijt me dat ik geen "Dankje" kon zeggen
aan hun die de dood al heeft kunnen ómleggen.
We scheelden er teveel in leeftijd, iets wat me
nú spijt want ik voel me aan sommigen verplicht:
uit 't onderwijs, buren, kennissen, een verre
nicht.
Het is zoals het in 't leven nu eenmaal gaat, soms
verkerend in een lastige spagaat.
Maar bij déze dan, aan díe mensen wel gericht:
"Jullie gaven m'n leven een menselijk gezicht.
Ik heb er wel zoveel geleerd, bij jullie niet zoveel
ontbeerd. Dank jullie" zeg ik alsnog, al is het erg
laat, maar zéér gemeend tóch.

Misschien is er een wolk waarop jullie neerkijken
kunnen, op háár die jullie deze dankbetuiging zo
ging gunnen!
Mij blijft slechts een mogelijk "au revoir".
Wie weet zien we elkaar ooit weer, dáár!

Ingezonden door Dakoyria

Beoordeel dit gedicht

Er is nog niet gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd