Gedichten

Daar loopt dé Mens geheel alleen,
geschopt, geslagen naar het scheen.
Zijn Lichaam bloedt door open wonden,
dé mens Zijn eer werd niet gevonden.

Zijn ogen staan vol tranen, ja !
Hij is op weg naar Golgotha.
Daar zal Hij voor ons gaan sterven,
om Nieuw leven te verwerven.

Voor de volken van alle landen,
krijgt Hij de spijkers door Zijn handen.
Ook voor de zonden die ík deed,
droeg Hij dit ondragelijk leed.

En toen het kruis werd opgericht,
kraakte zijn leden door 't gewicht.
Heel eenzaam is Hij daar geweest,
Hij zei:
"Mijn God, Mijn God en gaf de Geest!

Toen ging plots de aarde beven,
doden kwamen weer tot leven.
Tot in Jeruzalem zijn zij gekomen,
gingen dagen later, met Hem naar boven.

Nu zit ik aan de voet van 't hout,
rillend en bevend, intens koud.
Wat voel ik ? druppels op mijn goed?
Het is geen regen, maar Zijn Bloed!

Er kwam bloed en water uit de wond,
het reinigde mij, ik werd gezond!
Kom naast mij zitten bij hét Hout,
dan ben je snel ermee vertrouwd.

Glorie, Eer en Dank gebracht,
aan Het Lam voor ons geslacht.