Gedichten

Als de boog van een brug,
een lucht die zwanger is,
en nevel de grond bedekt,
zo staat de regenboog pal,
blinkend in de nieuwe zon.

Weg zijn de sporen,
de spaanders van de storm,
en resten van geweld.
Zacht klinkt het ruisen,
de bladeren in de wind,
hoor ik vogels weer fluiten,
en geniet ik als een kind.
Weg zijn de dromen,
de flarden van angsten,
die me hadden gekweld.
Zacht raakt de zon mij aan,
voel ik de warmte,
de tederheid ervan.
Zo durf ik weer te leven,
kwetsbaar als ik ben,
het pad te volgen,
dat ik moet gaan.
Ik volg de zon,
Zijn Licht en de bloemen
die mij vergezellen,
hun geuren,
die met me gaan.