Gedichten

Tranen vloeiende in stromen
opwellend uit menig hart.
Laten ons de aanblik tonen
van gevoelde pijn en smart.
Om ’t verlies van al die doden
die door wapens zijn geveld.
Levens als een bloem gebroken
niet meer bloeiend op het veld.

Onschuldigen zijn gevallen
plots uit ’t leven weggerukt
Stierven er in duizendtallen
toen hun vrijheid werd verdrukt.
Bommen kogels en granaten
sloegen als een regen neer.
In de straten waar soldaten
schoten losten uit ’t geweer.

Kruisen staan er op veel graven
mensen stilstaand in geween.
Waar geliefden zijn begraven
men voorgoed in ’t graf verdween.
’t Leed is bijna niet te dragen
daarvoor is de last te zwaar.
Nabestaanden in hun dagen
voelen dagelijks het bezwaar.

Steeds weer rijst de vraag naar boven
in het leven naar ’t waarom.
’t Kost dan moeite om te geloven
God ziet naar de mensen om.
Als Zijn hand niet zal verhoeden
tussen mensen elk geweld.
Waardoor zij in ’t hart vermoeden
dat geen mensenleven telt.