Gedichten

begin november waren van die dagen dat
het grijze in de lucht niet weg wilde gaan
allerzielen, allerheiligen en Sint - Hubertusdag
waren dagen waarop vooral de chrysanten

met hun geur en kleur de graven bevolkten
ook werd er stilgestaan bij de jacht, - aan het
hert ontkomen -, de fazant in wilde vlucht en
de patrijs schichtig in flarden uiteen vallend

vol lood dat fragiele verenpakje, het hoefijzer
op de borst en toch een kleurrijk palet zijnde
wij aten kleine broodjes, hubkes geheten, met
anijs erin of een enkel krentje, gezegend door

meneer pastoor met van dat heilige water en
daardoor kregen wij nooit hondsdolheid, want
ja, een vos was dichtbij en als je gebeten werd
dan kreeg je zweren, je kon er zelfs aan dood

gaandeweg werd de traditie teruggebracht naar
een klein deel van de mensen die nog geloofden
in de heilzame waterdruppels van meneer pastoor
thans liggen de hubkes weer bij de bakkers op

de toonbank, ongewijd, maar net zo lekker, een
vierkant broodje, wat als je het nog niet wist, in
het teken staat van de opening op drie november
van het jachtseizoen, leve de hagelkorrels, leve

de herinnering aan de tijd dat geloof nog mystiek
was, dat wij in de jaren zestig bij het graf van
onze vader stonden met een hubke in de hand en
ik het liefst had dat hij weer mee naar huis ging..