Gedichten

Zwartblauw met duizenden kleine zilveren schitters
Staren naar deze tergend langzame voorstelling
Van de duizenden sterren en de glimmend parelmoer kleurige maan
Een rond cirkeltje perfect gevuld met duizend grijze vlekjes, kraters genoemd.

Urenlang blijft dit zo doorgaan
De nachthemel doet me denken aan die schitterende ogen
Na al die uren verdwijnt het sloom
En Michaël (Mikaïl, engel) tekent een kunstwerk in de blote lucht

Hij tekent paars roze rood oranje en geel
Zijn olieverf raakt nooit op en verdwijnt pas als hij er met een nieuwe laag overheen gaat
Het lijkt wel een canvas doek die langzaamaan kleur krijgt en witte schuimige strepen die langzaam wegschuiven
Niemand ziet hem hij zweeft door de lucht en blijft eeuwig schilderen en geen heiden weet hiervan.

Al die tijd blijf ik wakker voor me uit starend naar deze video, het lijkt wel een opgenomen video maar het patroon in de lucht verandert steeds opnieuw en iedere wolk is uniek
Het is beeldschoon en afwisselend, echt hemels het lijkt wel prachtige muziek
De witte dotten vermenigvuldigen zich langzaam en er ontstaat een grote witte romige massa dat lijkt op een dak boven alle zwervers en daklozen
Het laat koude sterretjes naar beneden vallen deze verzamelen zich op de grond als een dikke pak sneeuw

Verder weet ik het niet, Mikaïl gaf een geeuw
Hij liet het even zo omdat hij zag dat ik moe van het staren was
Toen viel ik in slaap.

Azra Kılıç
Met dank aan Ell