Gedichten

Vandaag was de grote dag
Waar zij op had gewacht
Er was nu iets wat niet meer mag
Dat is het losse haar wat over haar rug lag

Ze bond het zwarte doek om haar hoofd en haren
Zodat het haar prachtige gezicht omlijstte
Haar vriendin had nog geprotesteerd
Maar zij had gezegd: "Het moet van mijn geloof, zit niet zo te maren."

Trots stapte ze haar klas binnen
Een stelletje jongens wees haar lachend aan
Maar ze dacht: "Met gejank valt niets te beginnen."
"Ik moet moedig en sterk blijven."

De leerkracht knikte haar toe
Zij werd moe
Door het uitgelachen worden
Maar ze hield vol: ze wist dat Allah haar zou beschremen
Ze was niet zoals die verdorden
De verdorden gaven gelijk op en zij niet.

Aan het eind van de dag was ze kapot
Kapot van het gepest
Maar ze wilde volhouden, anders dan de rest.

Zo heeft zij de rest van haar leven geleden
Maar heeft altijd volgehouden
Het hoofddoekje deed ze alleen thuis af, en als ze ging slapen.
Ze overleed als gelukkige bejaarde.
En kreeg een bijzonder plaatsje in de hemel.