Gedichten

Kort geleden een docu gezien over New Delhi/India.
Wat daar toch gebeurt in dat land.....
Je kunt er niet bij met je verstand!
In de grootste democratie ter wereld doet de economie
het best goed, wat het aantal miljonairs flink groeien
doet.
Maar denk niet dat de rijkdom nu eerlijk wordt gedeeld.
Armoede blijft troef in een land zó verdeeld door de
grote tegenstellingen door het kastensysteem.
Dat verander je zomaar niet -al kom je uit Europa-
en deed je dat nog zo graag metéén!

De Nederlandse reporter deed in mijn ogen zijn best
en vroeg wat deed men met de rest van het geld nu
het met de armen droevig is gesteld.
Tot mijn verwondering kreeg hij als antwoord mee,
dat Westerlingen hebben géén idee van de tevreden-
heid! van de armen die verwachten dat in een volgend
bestaan hun een beter lot zal wachten.
Zij stralen dan ook wanhoop en fatalisme uit en
nemen weinig tot geen initiatief of besluit.

En de rijken? Zij kennen naar eigen zeggen geen
gevoel van schuld noch enig geduld met hen die
het minder troffen, terwijl ze zélf voortdurend
boffen.
Onze kritiek wordt geschoven op onze Chrístelijke
visie en kunnen zij rustig verder onverschillig en
egoïstisch te zijn, zoals ík het zie.

Ik weet ook wel, in ons land gaat heel vaak een vingertje omhoog, maar gedoog je dan zo'n gang van zaken?
Ik zou, als het mijn land was, me diep schamen en
compleet van slag raken als armen alleen van belang
zijn als de verkiezingen eraan komen.
Gaan we nog vérder dan met dromen?

Anna Veenstra.