Gedichten

Ontvangen werden we door de Oranje-
koningin, gekozen vorstin van de
vereniging eveneens zo genoemd.
Ter plaatse dan wereldberoemd.

We zochten ons in de tent een plek,
een overzichtelijke stek niet ver van
frisse lucht en de accordeonist.
Frisse drankjes bij de warmte weinig
gemist.
Beelden van vroeger op oude foto's
verstrekt. We stootten elkaar aan:
Weet je nog van X, die tóen vertrekt?

Begroeten deden we verder hén die we
van ándere gelegenheden kenden.
De accordeonist die ons verwende,
want startte zijn spel en gezang.
Rode blosjes snel op een wang toen de
eerste dansers verschenen.
Foxtrots die in Engelse walsen verdwenen...
Het mocht 'm de pret niet drukken.
Dán lekkere hapjes, vervolgens aanrukken
voor een heuse polonaise. Het was zo mooi:
ook zíj deden mee die rolstoelafhankelijk
waren. Hén hoefde men niet te vrijwaren.
Een blinde mevrouw die als een zwaan was
aangekleefd. Zoveel lol wel beleefd!
De Oranje-vrijwilligers deden flink hun best,
waren alert. Vanzelf ging de rést.

Menig oudje straalde van plezier. En ikzelf?
Ik vond mezelf hier tussen begeesterde mensen.
Kaas en worst werden rondgebracht en nog een
rondje wijn. Het enthousiasme kon er niet
minder om zijn.

Na twee uurtjes was het weer welletjes geweest.
Kwam er een eind aan dit Oranje-feest.
Menigeen begeleid naar een verzorgingshuis
toe. Nee, natúúrlijk was men nog lang niet moe!