Gedichten

Op Cuba draaien mensen sigaren in de blakende zon
met soms vergeeld, de tijden van de bladeren donkerbruin
de tijd van draaien staat gelijk aan de tijd die het kost

Rook kringelt daar dus waar mensen een sigaar opsteken
gelijk eertijds toen onbestraft, een tevreden roker is geen onruststoker, een nieuwe met de andere werd aangestoken

Roken echter vangt tijd in jaren
vervolgens kringelt rook of zakt een kist
in een dan onpeilbare diepte

De sigaar draaiende Cubaan verdient zijn geld met op- en in
elkaar gedraaide tabaksbladen
terwijl rook rondjes draait


Cubaanse hoofdstad Havana, najaar 2018