Gedichten

Voor velen een akelig beest,
dat is zij voor mij ook geweest.
Het meest angstaanjagende monster.

Zij paste nergens bij,
maar je vond haar overal, in de meest
ondoordringbare gebieden,
in hoekjes, kantjes en spleetjes.

Ik keek altijd eerst even,
onder het kastje, in mijn schoenen
en meestal ook onder mijn bed.

Tot ik op een gegeven ogenblik,
ogen zag staren naar mijn gezicht.
Ik kreeg angst en mijn mond viel open,
voor een kreet,
maar het beest deed niets
en verdween meteen in een spleet.

Ik leerde haar goed te bekijken,
vond haar een meester in het spinnen
van haar web.

Schrik heb ik er niet meer van,
het is ongelofelijk wat die spin allemaal kan