Gedichten

Hij zat daar maar, op een gordijn
en ik háátte hem
Een maatje deed me pas zo pijn!

Zo een harig, stekelig exemplaar
Verjoeg ik die liever maar
Hij bleef echter op de vensterbank
zitten en ik gaf hem toen een mep.

In elkaar gedoken wachtte hij verder
toen af
Zieltogend kreeg hij de genadeklap.
Ik brák: 'moordenaar' zo klonk in mij

Maar zo een griezel, die zéker zo
steekt als een flink formaat bij
Ik bestudeerde zijn ontstane lijk
en werd nu erg misselijk tegelijk.

Ik kende niet dit nu zo een nare
exemplaar; mijn ultieme wraak dus
en hij verdween tenminste maar!

Dakoyria, 2016.