Gedichten

Nogal geïrriteerd veegt hij opnieuw de tuintegels
aan, die de merelouders, voer zoekend voor hun
kleintjes, achtergelaten hebben gedaan
Hij beklaagt zich, zij maken bij herhaling een nest
met navenant geknoei van aarde...

Ik vind zelf deze 'rommel' prima, er valt vást binnen-
kort regen die spontaan een eind maakt aan al dat
vegen! De kleintjes krijg ik zelfs te horen en te zien...
Vángen wil hij ze en elders uitzetten misschien?
Hij beroept zich op die meer dan akelige eksters

die hen niet mogen met graagte hun tere nekjes
verbogen, de oogjes uitgestoken! Hij heeft hiermee
wel een punt Ik had zo zielsgraag de jonkies ons
fijne plekje gegund.