Gedichten

Je bent een jongen met een hart van goud
maar door de drugs is dat hart soms koud.
Je had het moeilijk in je jonge jaren
al die problemen mochten jou niet sparen.
Je zegt ik ben zoals ik ben
een kale kop en een soldatenbroek
en ga vooral niet naar mijn oude ik op zoek.
Ik vraag me af ben je dit nu echt?
of kende ik je dan zo slecht.

Nu vind je mij maar een oude zeur,
die nergens iets van weet,
maar ik ben wel een moeder
die haar jongen nooit vergeet.
Ik laat je los nu omdat je dat zelf wil,
maar ik blijf je volgen,
op de achtergrond heel stil.
Met je 16 jaar ga je nu op eigen benen staan,
het was je hartewens,
daarom heb ik je laten gaan.
Het doet me pijn met heel m'n hart,
maar misschien is het voor jou
een nieuwe start.
Hopelijk dat je vrienden en de drugs
het niet zullen winnen,
want dan kunnen we weer opnieuw beginnen.
Ik heb het al gezegd
ik laat je los ik laat je gaan,
maar toch zal m'n deur
altijd op een kiertje blijven staan.
Want al heb ik het nu dan nog zo koud,
ik weet je bent mijn jongen
met een hart van goud.