Gedichten

Ik denk, met veel eigen sores is men nu omgeven.
Maar ééns kon ik betere tijden met hun beleven.
Wat jámmer dat die geheel verloren zijn gegaan;
ze zien me dan totaal niet meer staan!
Aan mezélf heeft het echt niet gelegen, geregeld
nam ik contact wel op.
Er werd me dan van alles beloofd, maar nu is mijn
verwachting wel óp.
Ben ik zó anders dan, sta ik zó anders in het leven?
Of heb ik de nu voorbije tijd zo verschillend staan
beleven?
Ik weet het echt niet, pijn doet het me altijd nog.
Ik kan het niet óvergeven tóch.
Erbij stilstaan doe ik niet altijd. Ook mijn leven
ging wel door, hetgeen me niet bepaald spijt.
Maar het begríjpen? Nee, dat kan ik niet. Ik gáf
me écht wel, daarom doet dit me zo'n verdriet...