Een gedicht plaatsen?
Home

Jongste kleinzoon?

Gisteren werd er 3x op rij aangebeld.
Ik heb me via de Intercom maar niet gemeld.
De angst is té groot dat het mijn kleinzoon
zal zijn. Ik vind dat n.l. wél en níet fijn.....

Misschien is hij nu erg teleurgesteld, want
niet voor niets zich bij oma gemeld.....
Maar óók heb ík stricte instructies gekregen
niemand binnen te laten als ik niet weet wie
of wat het betreft.
Dát heb ik maar al te zeer beseft.
Ben maar vlug in de Centrale hal gaan kijken
wie er was geweest, dat ging toen niet blijken.

Nú zit ik met een heel katterig gevoel en ken
niet goed meer mijn doel.
De afspraak met mijn dochter: géén contact,
maar wát als híj raakt van het rechte pad?
Een -eventuele- toenadering van hem is er
niet voor niets. Wíst ik maar iets.....

Anderzijds wil ik het ook niet weten, al heb ik
wél een geweten, maar ken nu eindelijk rust.
Die laatste wil ik niet laten verpesten, dus wat
zal me anders dan nog resten..... ?

Ik schaam me zó voor mijn gevoel, zo weinig
oma-achtig, zoals ik bedoel.
Wat ik wil zeggen: teveel stress maakt me
beslist ziek en ik heb geen zin meer in voort-
durende kritiek.
Ik kies nu voor mijn eigen zielenrust, zodat ik
tenminste blijf uitgerust.

Maar tóch: de jongste is óók nog jarig vandaag;
ik ben er niet bij. Ze zetten me zómaar opzij.
Ik weet niet waar ik met mijn verdriet héén kan.
Verwerk het maar in stilte dan.....

Anna Veenstra.

Ingezonden door Anna Veenstra

Beoordeel dit gedicht

Er is nog niet gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd