Gedichten

De oude oom, familie van mijn overleden man
nog, die ik zo heel graag zag.
Wat verdwenen zijn zijn aanstekelijke humor
en vrolijke lach.
Ik telefoneerde hem maar weer eens.
Hoe gaat het hem, genietend van de zon opeens?
Met verzwakte stem staat hij me dan te woord.
Blíj wel en ook accoord dat ik hem vragen stel,
hem onverwacht weer eens bél.
Van mijn eigen verdriet vertel ik hem maar níet.
Wat zal ik hém met zijn Parkinson vermoeien,
met náre berichten gaan stoeien?
We houden het préttig maar; praten over het weer
en zijn dan wel snel kláár.
Met een korte groet besluit ik dat ik hem binnen-
kort opnieuw telefonisch begroet.
Voor een korte babbel, die doet hem zo góed.