Gedichten

’s Avonds over straat gaan niet toegestaan,
Veel te gevaarlijk, zeker voor een meid.
Altijd met gezel van vent, denk eraan.
Want die kan je tenminste verdedigen tegen de mensheid.

Nee ’s Avonds alleen over straat niet toegestaan.
Straks geraakt, op je kont geslagen en aangerand.
Je kunt een man immers niet aan.
En mensen denken, hebben die ouders geen verstand.
Tuurlijk, ik ben daar in mijn gedachten langs gegaan.
Gedachtes vaak gevolg met boosheid en een traan.
Nooit bang dat het echt gaat gebeuren.
En altijd maar op mijn ouders zeuren.

Maar zeg nou zelf,
Zo’n lelijk kind als ik,
Dan is die man toch niet goed van snik.
Niet reden genoeg.
Ik vind mij zelf goed te verdedigen.
Het meisje die zich op de hele basisschool als jongen gedroeg.

Het maakt mij huilen
Denkend wanneer hij zegt. Nee ’s avonds
alleen over straat niet toegestaan.
Ik kan toch wel slaan.
Ik kan toch wel knijpen.
En als hij zijn jeweetwel in mijn mond wil steken
Weet hij dat ik ook kan bijten.

Ik weet dat papa van mij houdt.
Maar dit geeft me het gevoel dat hij mij niet vertrouwd.
Ik, als sterkste vaak gebleken,
Mag niet ’s avonds niet alleen over straat steken.