Gedichten

Achter het glas van afscheiding
ligt een arm tenger ventje
hulpeloos en alleen
krijsend wachtend op moeders bevrijding

niets kan de pijn verlichten
moeder kijk machteloos toe
hoort moedeloos het gekrijs aan
niet wetend hoe haar kind te helpen

maanden, weken, dagen, uren
tranen glijden van haar wangen
plasjes vormend aan haar voeten
voelend hoelang eeuwig kan duren

verwarring en chaos bij iedereen
onzekerheid voert hoogtij
niemand weet wat te doen
moeder en baby staan alleen

het kwetsbare kleine jong
kan het niet bevatten
waar is mams veilige schoot
toen hij zich uit de baarmoeder wrong

moeder wijkt niet van zijn zijde
haar vingertoppen raken het glas
in gedachte is ze bij hem
maar het glas blijft tussenbeide

secondes, minuten de klok tikt door
het kind blijft leven en wordt sterker
het overleeft zelfs de dood
maar het mes laat achter een spoor

Uit de couveuse naar moeders armen gebracht
weer die warme veilige omgeving
moeder en kind zijn weer herenigd
ze ziet wazig hoe hij naar haar lacht

nu sterk braaf soms in oproer
vol zelfvertrouwen en moed
lijkt niks op dat kleine kindje
dat is nou dion mijn kleine broer