Gedichten

Gráág had ik het wat bewuster wel beleefd;
de geboorte van mijn kleinzoons én die van
mijn dochter: zo heel erg gebeefd...
Die laatste is wat langs me heengegaan.
Nú besef ik: zo'n heel vitaal onderdeel van je
bestaan.
Wat spíjtig wel, het is niet anders. Kans kreeg
ik ééns een pasgeborene vást te houden, een
pril begin om vooral voor altijd te onthouden.
Nú dan opnieuw met een geboorte ge-
confronteerd had ik zielsgraag vanuit mezelf
gefeliciteerd. Het was meer een lesje van
buiten opdreunen. Van bínnen kon ik wel
kréunen om zo'n gebrek aan gevoel...
Het deed me dan wel iets, maar nét niet het
laatste; ontroerd, zoals ik bedóel?