Gedichten

Die Australische tweeling; met zes maanden ter
wereld gebracht...
Eén ging het dan niet te redden, moeder's taak
leek volbracht. Zo werd door de begeleidend arts
dan gezegd. De ouders zich er níet bij neergelegd.
Zij legden het kleintje op de borst van zijn ma.
Hij was eraan toe na, voor altijd zijn oogjes te
sluiten. Maar zie!, hij pakte een vinger dan.
Volgens de arts niets meer dan een laatste reflex.
Een gemaakte video-opname toonde anders:
de arts stond perplex!
Zó belangrijk is dan huid-op-huidcontact.
De wetenschap leerde het ons, maar híer niet
verwacht...
Wat een wónder mocht zich hier dan voltrekken.
De kleine met zó'n levensdrift in zich, liet zich
duidelijk niet nekken...
Dán filmopnamen na 4 jaar: geen duidelijke rest-
schade. Een vrolijk kleuterstel stond daar!
Als dít geen wonder is, weet ik het niet meer.
Hier past dan wel een dankgebed voor onze
lieve Heer!