Een gedicht plaatsen?
Home

Lieve Jurre

Lieve Jurre…


Fijn… weer zwanger, je was zo welkom
het was onzeker we hoopten dat het goed zou gaan
Papa, ik en je kleine zusje,
wilden er samen met jou voor gaan

Wat waren we blij dat jij ons hebt gekozen,
de kans van leven was helaas erg klein.
Wij bleven vechten, met jou samen
Wij hoopten dat je eens bij ons zou zijn

De tijd was zwaar, wij bleven vechten,
het werd voor ons een bange tijd.
Maar eindelijk na vijfentwintig weken,
leek of wij gewonnen hadden, deze harde strijd.

Toch was het leed nog niet geleden
aan opgeven hebben wij niet gedacht,
Weer begon een nieuwe tijd van vechten,
maar jij gaf ons alle kracht.

Na drieëndertig lange weken,
gaf jij je komst al aan.
Zonder van je te hebben genoten
moest je al van ons vandaan.

De specialisten hoopte jou te redden,
er was weer hoop, er was een kans van leven.
Hoe dan ook, ik wilde voor je zorgen,
knuffelen, voeden, liefde en warmte geven.

Aan de beademing heb je moeten vechten,
met enge apparaten om je heen
Wat was je toch klein en weerloos,
je lag daar zo eenzaam en alleen.

Ondanks je vechten heb je het op moeten geven,
we moesten je in liefde laten gaan.
We hadden jou zo graag bij ons gehouden,
het is moeilijk je voor altijd af te staan.

Nu moesten we afscheid van je nemen
dat is een hele zware strijd.
Wij wilde je zo graag bij ons houden,
Je hoort bij ons, wij willen jou niet kwijt.


Ik heb je nog even bij me mogen houden
Gestreeld, geknuffeld, je lag op mijn buik.
Het was zo fijn je nog even te voelen,
het was bijzonder nog even met jou te kunnen zijn.


Wat heb je gevochten en gestreden,
Zo kwetsbaar en zo klein
We hebben je Jurre als naam gegeven,
zo zal ja altijd in ons hart en gedachten zijn.

Jij blijft altijd in ons leven
ook al was je maar even bij ons
Manou had heel even een broertje en
wij een zoontje, het is helaas heel kort geweest.

Lieve Jurre, wij blijven van je houden,
Je blijft voor Manou een broertje, voor Wilco en mij ons kind.
Het doet ons pijn je niet op te zien groeien,
Nu ben je een engeltje die elders zijn rust weer vindt.



Mama, Papa en Manou

Geschreven door Anne peters.


Ingezonden door Anne Peters

Beoordeel dit gedicht

Er is 5 keer gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd