Een gedicht plaatsen?
Home

prematuur

Een popje onder een glazen serreke
het leven vroegtijdig gekomen
als de glinstering van een sterreke
te vroeg nog om te dromen

Gevoelig en fragiel
de liefde die mens geworden is
het parelke dat ik bemin
ik zou écht willen weten wat ik mis

Achter glas verstoken
net als een plantje klein
de mooiste bloem ontloken
nog volkomen afhankelijk zijn

Eindeloos deint de tijd...
eer het kindeke, voldoende resistent
van het glazen huizeke bevrijd
de échte moederliefde weer herkent!

Ingezonden door Verachtert jozef

Beoordeel dit gedicht

Er is nog niet gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd