Gedichten

Donkere dagen
daar zit zij
in stilte mijmerend, schuddebollend op haar stoel
treedt haar wereld binnen vanuit de kou
kijkt ze op en reageert
tevreden met blij
gevoel

gordijnen dicht, de lichtjes aan
buiten is het koud, hier lekker warm fluistert ze zacht
heldere avond met sterren van velen, missen hier op aarde
levensverhalen onthuld tot in het diepst van de nacht

de vele sterren aan de hemel de stille maan
sterren een nagedachtenis van de dag
met ma verenigt onder één dak
aan de lamp hangt een
kerstversierde
tak
in stilte zit ma op haar stoel
die serene rust daar bij te mogen zijn
een fijn onvergetelijk liefdevol gevoel
kerststalletje in stilte in de hoek
een mooi plaatje gelijk een
geschilderd doek

zacht wordt
het kind gewiegd
nog in het paradijs
lieflijke onwetendheid
onschuld straalt
het vertederend uit
zijn warm aanwezig zijn
wanneer zal zijn woord van
vrede ook onze waarheid zijn