Gedichten

Soms wil ik van de aardbodem verdwijnen.
Óók als er de zon heerlijk gaat schijnen.
Ik maak van mijn leven nu óp de balans:
Kreeg ik er ooit wel een heel faire kans?
Wat me nu nog overeind houdt? Ik weet
het niet; het definitieve ervan laat me voor-
alsnog dan niet koud...
Maar tóch: de lol is er wel grotendeels af.
Merendeels buiten mijn schuld, het vóelt als
een onverdiende straf.
Wie weet of iets of iemand mij nog nódig
heeft?
Ik had dat volgaarne dan echt wel beleefd.
Helaas is mijn leven vól teleurstelling en
ontbering. Wél is het zo dat ik af en toe dan
nog wel zing...
Ik houd mij maar vast aan wat mijn moeder
me leerde. Zij was er meestal wél; grotendeels
positiviteit uitstralend die zij behoedzaam
beheerde.
Op de been houden mij positieve herinneringen
die er zéker ook zijn. Maar voor de rest?
Teveel zaken vind ik totaal dan niet fijn.....