Gedichten

Ooit maakten ze deel uit van mijn
kinderjaren; enkele buurmeisjes
waarmee ik speelde
Hun adressen heb ik niet kunnen
vergaren
Jámmer, ik die me met hen nooit
verveelde en zij zaten ook veelal bij
mij op school.

Jarenlang gebeurde dat en nú is het
dat men zich verschool achter een
man's naam of iets van dien aard
Een zoektocht op Facebook bleek nu
niets waard.

Ik ben heel benieuwd hoe het hen wel
is vergaan. Belandden zij ook in een baan
of was verdere studie hun pad? Trouwen
wel later misschien? Nooit een aan-
kondiging gezien.

Wat spijtig dat ik dit alles dus niet weet;
wél bleef me bij dat ik hun uiterlijk niet
vergeet...

Dakoyria, 2016.