Een gedicht plaatsen?
Home

de busrit

Het is een prachtige dag; geen wolken te bespeuren.
Als simpele pendellaar kijk ik uit het raam.
Gebouwen flitsen voorbij terwijl ik verloren ben in mijn gedachten.
De gebeurtenissen die voorbij razen lijken als doorns; ze prikken in mijn ziel.
Ik smeek de Vader dat ik het pad van geluk weer vind; het stratenplan van het leven ben ik immers kwijt.
Hoop vloeit weg als bloed uit een opengesneden ader; binnenkort wordt het fataal.
Uiteindelijk verlaat ik het vervoermiddel en sta verbaasd; buiten voelt exact hetzelfde als mijzelf.
Het schijnt warm, maar in werkelijkheid is het ijskoud.

Ingezonden door anoniem

Beoordeel dit gedicht

Er is 1 keer gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd