Gedichten

De vragen in me hoofd, die worden telkens meer,
kan het nu eens stoppen, het doet me al zo zeer.
De twijfel is steeds sterker, ik weet gewoon niet hoe.
Al die keuzes in het leven, het maakt me oh zo moe!
Me gevoel zegt dit en me verstand weer dat,
is er geen recept? Want ik ben het helemaal zat!

Als vader voel ik me gefaald, want ik kan hem niks geven.
Hij kan er niks aan doen, hij vroeg niet om dit leven!
Ik was er niet klaar voor, nog te druk met mezelf.
Maar dan is het zover en gaat het eigenlijk vanzelf.
Lieve <naam>, voor jou zal ik er altijd zijn.
Je alles geven ook al is het maar zo klein.

Aan de moeder van me kind, wil ik graag iets kwijt.
Het lag niet aan jou en maak je geen verwijt.
We waren nog te jong, te naief en veel te druk.
Te druk met ons zelf en daar door liep het stuk.
Ik blijf van je houden ook al is het meer als zus.
Is de kleine nog wakker? Doe hem van papa nog een kus!

Al het mooie in het leven, wil je het liefste delen.
Niet met zomaar iemand, wil geen spelletjes meer spelen.
Je kwam daar uit het niets, ik zag je niet eens staan.
Had ik maar geweten dat je me zomaar weer liet gaan.
Al die tijd en energie die ik in jou stak,
was allemaal voor niets en het maakt me tot een wrak.

Het sprookje van een liefdevol, lang gelukkig leven.
Heb ik na al die ellende heel snel opgegeven.
Weer beginnen vanuit niets, alles weer verloren.
Oh god was ik toch maar nooit geboren!!

Gedichtenstad.nl bedankt Maurice voor het ingestuurde gedicht.