Gedichten

Uit eenzaamheid noodde de man mij naast
hem te komen zitten
Ik voldeed er maar aan, ging echter liever pitten
Ik hernam mezelf schonk hem enige
aandacht
Zacht vroeg ik hem waar hij zijn tijd door
bracht?

Zoekend naar antwoord zei hij dan mij
Hij denkt even wat na zijn vrouw is hem nog
steeds zo nabij.
Een tikkeltje schuldbewust vraag ik nu door:
Is hij daar en daar al geweest? Het is er zo leuk
hoor...

Aandachtig hoort hij me wel aan
Zegt me zal het in welwillende overweging
nemen gaan
Wat mij betreft is het eigenlijk einde verhaal
Ik ben hem graag ter wille maar zie hem als
mán dan niet zozeer staan.

Ik balanceer op de rand van willen helpen
zonder verder omhaal
Met meer willen verlangen brengt hij me in
verlegenheid
Ik kom pas langzamerhand wat op verhaal
want beschik graag over mijn eigen tijd.

Dakoyria 2015.

Dakoyria 2015.